นิลพัท 
เมื่อเวลา 16.30 น.วันที่ 12 มิถุนายน 2564 เจ้าหน้าที่ชุดปฏิบัติการพิเศษต่อต้านโควิดมูลนิธิร่วมกตัญญู ได้รับการประสานจากเจ้าหน้าที่สาธารณสุขอำเภอเมืองสมุทรปราการ ให้นำรถมารับแรงงานต่างด้าวที่ผลการตรวจเชิงรุกเมื่อครั้งก่อนได้ออกมาว่าติดเชื้อโควิดจำนวน 26 รายที่พักอาศัยอยู่ที่เจริญสินธานี คอนโด ต.บางปูใหม่ อ.เมืองสมุทรปราการ เพื่อนำไปส่งเข้ารักษาที่โรงพยาบาลสนาม แต่เมื่อนำรถมาถึงกลับพบว่าสามารถติดต่อผู้ติดเชื้อซึ่งเป็นแรงงานต่างด้าวได้เพียง 15 คนส่วนที่เหลือยังหาตัวไม่พบและจากการสอบถามเพื่อนร่วมงานทราบว่ายังมีแรงงานบางคนที่ยังคงไปทำงานอยู่ที่โรงงานตามปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและมีหลายรายที่ติดต่อไม่ได้ บางคนถึงกับเปลี่ยนเบอร์โทรหนี
ขณะเดียวกันผู้สื่อข่าวได้รับแจ้งจากชาวบ้านรายหนึ่งว่า มีกระขบวนการขนแรงงานต่างด้าวหนีกระจายไปอยู่ตามสถานที่ต่าง ๆ เพื่อหลีกเลี่ยงการกักตัว โดยชาวบ้านคนดังกล่าวได้บอกว่า คนที่อยู่แถวนี้เขาก็เห็นกันหมดเขาอยากจะให้ข่าวกันทั้งนั้นเพราะอยากให้หมด พอวันที่เข้ามาตรวจพวกที่ไม่ต้องการตรวจก็กระโดดข้ามรั้วหนีออกทางด้านหลังคนแถวนี้เขาเห็นกันเยอะ พอเวลากลางคืนประมาณ 3 ทุ่มจะมีรถตู้วิ่งเข้าจอดกันที่ลานด้านหลังหลายคัน และพวกต่างด้าวก็จะมายืนรอตรงนี้ ซึ่งตนก็นั่งอยู่ตรงนี้
จึงถามว่าทำอะไรกันเขาบอกว่าจะกลับบ้าน ตนก็เลยถามว่าไปตรวจกันหรือยัง เขาบอกว่าตรวจแล้วแต่ไม่ติด พอตนถามถึงใบการตรวจทุกคนต่างพากันเงียบ ก่อนที่จะพากันขึ้นรถตู้ที่มาจอดรอ โดยรถตู้ที่มาจะมีรายชื่อและรูปหน้าของแรงงานต่างด้าวที่จะมารับทุกคน ถ้าคนไหนไม่ใช่เขาก็ไม่ให้ไป ซึ่งมีคนขับรถตู้รายหนึ่งได้ส่งซิกและบอกว่าอย่าไปเชื่อมันไม่ได้กลับบ้านหลอก มันไปอยู่ซอยการบิน เพราะในซอยการบินเขาไม่มีใครไปตรวจ
บางคันไปส่งที่ตำหรุ และซอยเสด็จแม่บังภัย ไม่มีการตรวจหรือตรวจไม่เข้มข้น รถตู้ที่มารับเขาได้ค่าหัว หัวละ 1 พัน ซึ่งคันหนึ่งไป 15 คน ก็ได้แล้วเที่ยวละหมื่นห้าไปแค่การบิน แล้วคืนหนึ่งวิ่งไม่รู้กี่รอบ บางคันได้ห้าหมื่นเจ็ดหมื่นบางคนขยันได้ค่าจ้างเป็นแสน ซึ่งมันมีการจัดคิวเข้ามาซึ่งแต่ละคันจะมีรายชื่อมาว่าจะให้ไปส่งตรงไหน ตนเคยถามคนขับว่าไม่กลัวเหรอ เขาตอบว่าก็กลัวแต่จะให้ทำอย่างไร ถ้ากลัวก็ไม่ได้เงินจะไปวิ่งที่ไหนมีรายได้ดีขนาดนี้
